Bądź wola Twoja, jako w Niebie, tak i na ziemi

„[…] bądź wola Twoja, jako w Niebie, tak i na ziemi.” (Mt 6,10)

Zgodnie z tymi słowami prosimy by na ziemi dokonywała się wola Boga, by działo się to w takiej samej mierze w jakiej dokonuje się to w Niebie, które jest symbolem absolutnego panowania Jedynego. Pytanie jednak czym jest ta wola. Odpowiedź przychodzi do nas poprzez Nowy Testament, w którym czytamy iż Syn Boży został posłany do nas z polecenia Stwórcy, wskazują na to słowa: „To jest wolą Tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy względem niego, miał życie wieczne; a ja go podniosę w dniu ostatnim.” (J 6,40). Mowa tu więc o tym iż wolą Najwyższego jest by nauka Jezusa prowadziła ludzi do ponownego zjednoczenia z Nim, gdyż „Bóg tak umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne.” (J 3,16). Wierzyć w Jezusa znaczy tutaj tyle co podążać drogą jego nauk, które zostały dane mu przez Odwiecznego (J 4,34).

 

Przyjdź Królestwo Twoje

„przyjdź Królestwo Twoje […]” (Mt 6,10)

Prośba ta to nawoływanie o nastanie pełnego panowania Najwyższego. Zauważyć należy iż Jezus nauczył nas prosić o królestwo Boga, nie o królestwo nasze czy królestwo kogokolwiek innego. Stan ten odzwierciedla więc to o co prosiliśmy w Modlitwie Pańskiej wcześniej (wyświęcenie imienia Odwiecznego, uwielbienie Go i oddanie Mu czci) oraz to o co będziemy prosić później (wypełnienie woli Jedynego). Modląc się tymi słowami wyrażamy więc chęć całkowitego oddania się Absolutowi, poddania się Jego woli oraz chęć wyświęcenia Go ponad wszystko inne, zgodnie ze słowami Chrystusa, który nauczał byśmy naprzód troszczyli się o Królestwo i jego sprawiedliwość, gdyż wtedy wszystko inne zostanie nam dodane (Mt 6,33).

 

Który jesteś w niebie

„[…] który jesteś w niebie […]” (Mt 6,9)

Słowa te łączące się ze wspomnianym ‘Ojcze nasz’ są biblijnym określeniem, które wskazuje na pewien stan bytu Boga, który winno się rozważać nie tyle jako miejsce, lecz raczej jako sposób istnienia Absolutu.

 

Kto nie bierze swego krzyża

„Jeśli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, i weźmie swój krzyż, a idzie za mną.” (Mt 16, 24)

Jezus mówiąc o krzyżu/palu odnosił się do czegoś co było dla Żydów bardzo jasno zrozumiałe. Jego słuchacze doskonale zdawali sobie sprawę czym było to okrutne narzędzie tortur. Na myśl na pewno przychodziły im chociażby wydarzenia z przed kilkunastu lat kiedy to rzymski dowódca Publiusz Kwinktyliusz Warus, po okupacji Jerozolimy, zamordował przez ukrzyżowanie, a następnie umieścił wzdłuż Galilejskich traktów, jednocześnie dwa tysiące żydowskich rebeliantów. Warto również nadmienić iż w czasach tych, co zresztą widzimy w opisie drogi Chrystusa na Golgotę, skazani nosili belki poprzeczne lub pale na miejsce swojego stracenia. Obraz krzyża jaki był zawarty w słowach Chrystusa był więc bardzo żywy i dający doskonały wyraz ciężaru krzywdy pod jakim ugiąć się musi niosący go człowiek.

 

Alternatywa dla krzyża cz.2 – Ichthys

Zważywszy na zawarte w poprzednim wpisie informacje, co miałoby być alternatywą dla krzyża? Wszakże wspomniałem iż Boga nie ma w żadnych dziełach ludzkich rąk (Dz 17,24-29) a wszelakie obrazy, rzeźby, obrzędy, świątynie i im podobne są czystym bałwochwalstwem i przejawem pogańskich kultów solarnych. Odpowiedź jest prosta, krzyż nie powinien mieć żadnej alternatywy, bowiem „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie” (J 13,35). Żaden symbol, lecz bezwarunkowa miłość do bliźnich jest najlepszym wyrazem chrześcijańskości danego człowieka. Nie potrzeba niczego więcej by odznaczać się na tle innych, by dawać wyraz swego uwielbienia Jedynego. W miłości bliźniego bowiem wypełnia się najważniejsze przykazanie miłości Boga, jako że nie ma wspanialszego i doskonalszego czynu, który chwaliłby Odwiecznego lepiej niż miłość do bliźniego.

 

Alternatywa dla krzyża cz.1 – Niechrześcijańskość krzyża

Po przeczytaniu tytułu tego wpisu wielu osobom na pewno przyjdą na myśl różnorakie pytania i wątpliwości. Po co krzyżowi jakakolwiek alternatywa? Przecież jest on najbardziej chrześcijańskim ze wszystkich symboli. Idealnie oddaje naukę i misję Jezusa. Otóż nic bardziej mylnego! Istnieje masa bardzo ważnych argumentów opowiadających się za wręcz całkowitym odejściem od stosowania krzyża jako symbolu chrześcijaństwa. Począwszy od jego historii, przez jego znaczenie, aż po proroctwa i opinie apostołów.

 

Krainy bieleją już do żniwa

„Ja mam pokarm do zjedzenia, którego wy nie widzicie. […] Moim pokarmem jest, by uczynić wolę Tego, który mnie posłał oraz dokonać Jego dzieła.” (J 4,31-34)

Po raz kolejny już, po kuszeniu na pustyni, Jezus ukazuje nam swoje zawierzenie w Ojcu. Chrystus jest w stanie przezwyciężyć podstawowe potrzeby ludzkiego ciała, nie stanowi to oczywiście przykładu czy zachęty by takowe potrzeby ignorować, Jezus także potrzebuje wody i pożywienia. Słowa te są raczej ukazaniem pewnych priorytetów Zbawiciela, który to w pełni oddaje się posłudze Jedynemu. Dla niego najważniejszym jest nieść ludziom Światło Prawdy, wolę Jedynego, naukę miłości. Pożywienie jest więc tutaj symbolem pokusy, pragnienia posiadania materialnych dóbr, sławy i bogactwa, samo w sobie jednak, jako zaspokojenie podstawowych potrzeb, pokusą w żadnym razie nie jest.

 

Jezus i Samarytanka cz. 1 – Woda żywa

Słowo o dokonaniach Mesjasza stawało się coraz bardziej znane wśród faryzeuszów. Jezus opuścił więc Judeę, gdzie przebywał, i udał się do Galilei. Jako że trasa jego podróży wiodła przez Samarię toteż w jej trakcie przybył do miasta zwanego Sychar. Jego uczniowie zostali wysłani do miasta by zakupić pożywienie, natomiast on sam strudzony od wędrówki przysiadł obok studni, z której czerpali okoliczni mieszkańcy. Do studni przybyła również pewna kobieta. Jezus poprosiwszy ją o wodę zainicjował rozmowę, której efektem była niesamowicie ważna dla każdego człowieka nauka.

 

Wesele w Kanie

„Więc gdy zabrakło wina, matka Jezusa mówi do niego: Wina nie mają.” (J 2,3)

Matka Jezusa zauważywszy iż zapasy wina wyczerpały się poinformowała o tym swego syna. Wiedziała bowiem iż było to niesamowite zaniedbanie. W tamtejszych czasach wesela Żydowskie trwały siedem dni, rodziny pary młodej niejednokrotnie zadłużały się na całe życie by wyprawić huczne wesele, stanowiło ono bowiem o statusie społecznym jej członków. Fakt braku wina był więc wielkim niedopatrzeniem pana młodego, którego obowiązkiem było dopilnować by sytuacja taka nie zaistniała.

 

Chrzest Jezusa – Prawo siewu i zbioru

Jordan, początek, miejsce gdzie wszystko się zaczęło. To tu Jezus rozpoczął swoją misję nauczania, to stąd wyszło Słowo Boże. Zanim się to jednak stało, miał miejsce chrzest. Jan od dłuższego czasu przebywał w tym miejscu i chrzcił ludzi wodą, obmywając ich symbolicznie z grzechów, które to ci wyznali przed nim w pełnej skrusze. W to miejsce przybył również Pan.

Jan wiedział jakie wydarzenia nadchodzą, wiedział iż Jezus przybędzie po nim. Pytany o to czy sam nie jest Chrystusem, Chrzciciel odpowiadał słowami: „Ja was zanurzam w wodzie ku skrusze; ale ten, który przychodzi za mną, jest mocniejszy niż ja; on jest tym, którego butów nie jestem godzien nosić; ten was zanurzy w Duchu Świętym i ogniu.” (Mt 3,11).