Ale wybaw nas od Złego

„[…] ale nas wybaw od Złego […]” (Mt 6,13)

Ostatnia już prośba modlitwy ‘Ojcze nasz’ jest bezpośrednim nawiązaniem do prośby poprzedniej, w rzeczy samej jest ona częścią tego samego zdania, jego dopełnieniem. O ile wcześniej prosiliśmy o wsparcie Stwórcy w walce z pokusami i doświadczeniem zła, o tyle teraz wręcz wołamy o pomoc, z głęboką nadzieją prosząc o ratunek przed Złym. Przedmiotem częstych rozważań dotyczących Modlitwy Pańskiej jest charakter wspomnianego zła, różnorakie debaty starają się odpowiedzieć na pytanie czy jest to tylko ogółem pojęta niegodziwość czy może rzeczywista osoba Oszczerczego. Często przyjmuje się to pierwsze rozwiązanie mimo iż większość argumentów zdaje się wskazywać osobową formę użytego tu wyrazu ‘poneros’. Nie jest jednak istotnym, którą postać powyższego zdania wybierzemy, obie koniec końców wyrażają to samo pragnienie.

 

Kuszenie Jezusa

Jezus w trakcie janowskiego chrztu w Jordanie „dowiaduje się” iż jest ukochanym Synem Boga, tym samym w pełni uzyskuje tożsamość Chrystusa. Stworzyciel zaświadcza o nim poprzez swoją sprawczą moc, Ducha Świętego, oraz przez swojego anioła pod postacią Jana. W tym momencie już w pełni staje przed Jezusem zadanie, wyjść do ludu i rozpocząć nauczanie, następuje swoiste pierwsze „dokonało się”. Spotkanie z Janem było tego preludium, od tego momentu wszystko winno się rozpocząć. Zanim jednak miało dojść do tego, na Jezusa czekało jeszcze coś ważnego, coś co poprzedzało wyjście do ludzi. Chrystus, w ziemskiej szacie, miał niejako zrozumieć zamiary Ojca (miał wyjść na pustynię by w samotności kontemplować ojcowskie plany, tak wobec niego jak i wobec innych) i jednocześnie stawić czoło pokusom ludzkiej egzystencji, czyli zostać wystawionym na próbę własnego ja.