Ale wybaw nas od Złego

„[…] ale nas wybaw od Złego […]” (Mt 6,13)

Ostatnia już prośba modlitwy ‘Ojcze nasz’ jest bezpośrednim nawiązaniem do prośby poprzedniej, w rzeczy samej jest ona częścią tego samego zdania, jego dopełnieniem. O ile wcześniej prosiliśmy o wsparcie Stwórcy w walce z pokusami i doświadczeniem zła, o tyle teraz wręcz wołamy o pomoc, z głęboką nadzieją prosząc o ratunek przed Złym. Przedmiotem częstych rozważań dotyczących Modlitwy Pańskiej jest charakter wspomnianego zła, różnorakie debaty starają się odpowiedzieć na pytanie czy jest to tylko ogółem pojęta niegodziwość czy może rzeczywista osoba Oszczerczego. Często przyjmuje się to pierwsze rozwiązanie mimo iż większość argumentów zdaje się wskazywać osobową formę użytego tu wyrazu ‘poneros’. Nie jest jednak istotnym, którą postać powyższego zdania wybierzemy, obie koniec końców wyrażają to samo pragnienie.

 

Kto chce zachować swoje życie, straci je

„Bo kto by chciał swoją duszę wybawić, zatraci ją; a kto by zatracił swoją duszę dla mnie, odkryje ją.” (Mt 16, 25) lub „Ten kto znajduje swoje życie straci je; a kto stracił dla mnie swoje życie znajdzie je.” (Mt 10,39)”

Wcześniejsze wersety, w których Jezus mówi o konieczności codziennego podążania za nim ze swym krzyżem na ramionach, są wersetami obrazującymi czasem ogromne wyrzeczenia i cierpienie ze względu na jego nauki. Poświęcenie to nie pozostaje jednak nienagrodzone. Bóg tak umiłował ludzi, że dał im na końcu ich drogi najwspanialszą nagrodę, zjednoczenie z Absolutem i wieczne życie w Nim.